(2003)

Gisteren liep ik door de stad terug naar huis, het was nog een aangenaam temperatuurtje voor 1.30u ‘s nachts. Ik kwam net uit een trein met allemaal bezwete meisjes die naar Robby Williams geweest waren.

In Utrecht had ik afscheid genomen van M. We waren namelijk samen naar een uitvoering van ‘Porgy & Bess’ (een opera van George Gershwin) geweest in Carré. Het tweede deel was aangenaam, na een drukke pauze en een sterk eerste deel met de hit ‘Summertime’. Het opende met een doek dat voor het toneel hing en waar je dankzij de belichting doorheen kon kijken naar wat er zich achter het doek afspeelde, erg mooi gedaan. Ik was wel even bang dat het de hele voorstelling zou duren, omdat je op deze manier de acteurs niet duidelijk kon zien. Toen we binnenkwamen vielen onze plaatsen enigszins tegen voor de 4e rang, want helemaal bovenin, wel in het midden, gelukkig.

Voor de voorstelling hadden we matig gegeten bij een Indonesisch restaurant. We waren blij dat we even konden zitten, want we hadden lang door de stad gelopen. Bijvoorbeeld in de bijenkorf, waar we eigenlijk alleen maar even ingingen omdat M weer naar de wc moest. We hadden daarvoor in een leuke Aziatische winkel rondgelopen, waar M nog een paar schattige rode schoentjes gekocht had. Het tweede paar van de dag.

Lunch was lekker, midden in de rosse buurt bij een Surinaams-Chineese toko: allebei aan de soep. Het eerste paar schoenen had M al eerder op de dag op het Waterlooplein gekocht: stoere gele Dr. Martens. Volgens de verkoper kon je ze het beste inlopen met natte sokken. Voordat we dat deden hadden we even een kopje thee en koffie verorberd bij een typisch Amsterdams caféetje. Want na het schieten van een pasfoto in een hokje op Centraal Station (die het niet erg goed deed) stelde M voor om wat te gaan drinken, en gaf ze aan naar de wc te moeten.

Ik belde M dat m’n trein vertraging had en dat ik een kwartier later zou komen. In de trein naar Utrecht hoopte ik dat het een beetje een leuke dag zou gaan worden. Vast wel, denk ik.